Ένα λαμπερό πλάσμα, γεμάτο αγάπη για ανθρώπους και ζώα, όμορφη μέσα κι έξω, με μια οικογένεια που στεκόταν πάντα στο πλευρό της, σπουδές αξιοζήλευτες, προοπτικές ολόφωτες. Δεν κατάλαβα ποτέ, πού βρέθηκε εκείνο το σκουριασμένο γρανάζι σε ένα μυαλό τόσο καθάριο σαν το δικό της. Ένα γρανάζι που κόλλησε από τα 27 της χρόνια στον (ας τον πούμε) Γρηγόρη...
Έξι χρόνια μεγαλύτερός της, παντρεμένος και πατέρας ενός μωρού τότε, δύο μεγάλων παιδιών σήμερα. Της μίλησε από την πρώτη στιγμή για το γάμο του, χωρίς μάλιστα τις κλισέ δικαιολογίες περί "διαλυμένης σχέσης σε διάσταση".
-Είμαι παντρεμένος κι εχω μια κόρη δύο ετών.
Τελεία...
Όταν μου το είπε αντέδρασα έντονα. Όχι από σεμνοτυφία και για λόγους ηθικής, αλλά γιατί δεν καταλάβαινα τι ζητούσε η φωτεινή Μαριλίζα μου, σε έναν τόσο θολό, αδιέξοδο δεσμό.
-Περνάω καλά μαζί του, αυτό είναι όλο. Δεν θα τον παντρευτώ κιόλας, ήταν η μόνιμη δικαιολογία της.
-Μα και να ήθελες να τον παντρευτείς, υπάρχει ένα μικρό τεχνικό πρόβλημα: είναι ήδη παντρεμένος, της απαντούσα αλλά εκείνη φρόντιζε να αλλάξει θέμα συζήτησης.
Ήταν τα 30α γενέθλιά της, και η παράνομη σχέση τους μετρούσε ήδη 3 χρόνια, όταν την είδα για πρώτη και τελευταία φορά να καταρρέει μπροστά μου εξαιτίας του. Της είχε υποσχεθεί ότι θα έφευγαν για τριήμερο στη Θεσσαλονίκη και θα γιόρταζαν οι δυο τους, μακριά από όλους κι από όλα, το πέρασμά της στην τέταρτη δεκαετία.
Της τηλεφώνησε δύο ώρες πριν από την προγραμματισμένη πτήση τους. Για να ακυρώσει την ρομαντική απόδραση και για να της πει ότι η γυναίκα του ήταν έγκυος στο δεύτερο παιδί τους.
Κατά βάθος χάρηκα, κι ας την έβλεπα να πονάει, αφού πίστεψα ότι έστω και μέσα από τον οδυνηρό τρόπο, θα απελευθερωνόταν από τα δεσμά της. Θα ξεκολλούσε το σκουριασμένο γρανάζι...Έκανα λάθος.
Περάσαμε όλα τα στάδια που περνούν οι εξαρτημένοι:
" Δεν θέλω να τον ξαναδώ ποτέ".
"Έχω τελειώσει με τον Γρηγόρη και συνεχίζω τη ζωή μου ".
"Θα του τηλεφωνήσω μόνο μια τελευταία φορά για να του πω ότι είναι ξεφτίλας ".
" Τον παγίδευσε η γυναίκα του γιατί κατάλαβε για εμάς και φοβήθηκε ότι θα τον χάσει".
" Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτόν "...
Και κάπως έτσι το γρανάζι του μυαλού της έμεινε κολλημένο σε εκείνον. Για παντα...
Έξι χρόνια μεγαλύτερός της, παντρεμένος και πατέρας ενός μωρού τότε, δύο μεγάλων παιδιών σήμερα. Της μίλησε από την πρώτη στιγμή για το γάμο του, χωρίς μάλιστα τις κλισέ δικαιολογίες περί "διαλυμένης σχέσης σε διάσταση".
-Είμαι παντρεμένος κι εχω μια κόρη δύο ετών.
Τελεία...
Όταν μου το είπε αντέδρασα έντονα. Όχι από σεμνοτυφία και για λόγους ηθικής, αλλά γιατί δεν καταλάβαινα τι ζητούσε η φωτεινή Μαριλίζα μου, σε έναν τόσο θολό, αδιέξοδο δεσμό.
-Περνάω καλά μαζί του, αυτό είναι όλο. Δεν θα τον παντρευτώ κιόλας, ήταν η μόνιμη δικαιολογία της.
-Μα και να ήθελες να τον παντρευτείς, υπάρχει ένα μικρό τεχνικό πρόβλημα: είναι ήδη παντρεμένος, της απαντούσα αλλά εκείνη φρόντιζε να αλλάξει θέμα συζήτησης.
Ήταν τα 30α γενέθλιά της, και η παράνομη σχέση τους μετρούσε ήδη 3 χρόνια, όταν την είδα για πρώτη και τελευταία φορά να καταρρέει μπροστά μου εξαιτίας του. Της είχε υποσχεθεί ότι θα έφευγαν για τριήμερο στη Θεσσαλονίκη και θα γιόρταζαν οι δυο τους, μακριά από όλους κι από όλα, το πέρασμά της στην τέταρτη δεκαετία.
Της τηλεφώνησε δύο ώρες πριν από την προγραμματισμένη πτήση τους. Για να ακυρώσει την ρομαντική απόδραση και για να της πει ότι η γυναίκα του ήταν έγκυος στο δεύτερο παιδί τους.
Κατά βάθος χάρηκα, κι ας την έβλεπα να πονάει, αφού πίστεψα ότι έστω και μέσα από τον οδυνηρό τρόπο, θα απελευθερωνόταν από τα δεσμά της. Θα ξεκολλούσε το σκουριασμένο γρανάζι...Έκανα λάθος.
Περάσαμε όλα τα στάδια που περνούν οι εξαρτημένοι:
" Δεν θέλω να τον ξαναδώ ποτέ".
"Έχω τελειώσει με τον Γρηγόρη και συνεχίζω τη ζωή μου ".
"Θα του τηλεφωνήσω μόνο μια τελευταία φορά για να του πω ότι είναι ξεφτίλας ".
" Τον παγίδευσε η γυναίκα του γιατί κατάλαβε για εμάς και φοβήθηκε ότι θα τον χάσει".
" Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτόν "...
Και κάπως έτσι το γρανάζι του μυαλού της έμεινε κολλημένο σε εκείνον. Για παντα...
Φέτος, η άλλοτε 27χρονη ολοφωτη Μαριλιζα, θα κλείσει τα 45! Έχει μία επιτυχημένη καριέρα, τρία αξιολάτρευτα ανίψια, κι εμάς τις φίλες της που δεν πάψαμε ποτέ να αναρωτιομαστε μήπως υπήρχε κάτι που δεν κάναμε για να τη βοηθήσουμε. Για να μην την αφήσουμε να χάσει τόσα χρόνια, μένοντας και περιμένοντας κάτι που όλες γνωρίζαμε πως δεν θα έρθει ποτέ...
Ο Γρηγόρης ετοιμάζεται να παντρέψει τη μεγάλη του κόρη σε πέντε μήνες. Την μία και μοναδική φορά που τον συνάντησα πριν από λίγα χρόνια, προφασιστηκα πονοκέφαλο κι έστειλα την Μαριλιζα να μου φέρει ένα παυσίπονο από το αυτοκίνητό μου.
- Γιατί δεν την αφήνεις να συνεχίσει τη ζωή της; Αξίζει κάτι καλύτερο από αυτό που της δίνεις, του είπα χωρίς περιστροφές.
- Εγώ δεν την αφήνω ; Ποια; Τη Μαριλιζα που διοικεί μια ολόκληρη επιχείρηση και κλείνει επαγγελματικα deals σε όλον τον κόσμο; Μπορώ εγώ ο ταπεινός Γρηγόρης να την ελέγχω όσο αφήνεις να εννοηθεί;, με ρώτησε έκπληκτος και πριν προλάβω να αντιδρασω συμπλήρωσε :
- Την αγαπάω την φίλη σου. Η ζωή μου θα ήταν μισή χωρίς αυτή.
- Και για να συμπληρώσεις εσύ το μισό κενό που σου αφήνει η γυναίκα σου, καταδικάζεις την Μαριλιζα στο απόλυτο κενό;, ξεκίνησα την επίθεση αλλά το χέρι του που έσφιξε δυνατά το μπράτσο μου με ανάγκασε να σταματήσω. Ήταν το σινιάλο για την επιστροφή της, που έβαλε αυτομάτως τέλος στην κουβέντα μας.
Την ώρα που φευγαμε, κοίταξα καλύτερα τον Γρήγορη. Και για πρώτη φορά είδα ποιος πραγματικά ήταν. Ενας αδιάφορος εμφανισιακά άντρας, με παραπανίσια κιλά και εμφανή σημάδια φαλάκρας, με μια συμπεριφορά ελαφρώς πρωτόγονη, χωρίς τίποτα γοητευτικό εντός κι εκτός του. Όχι 18 χρόνια δεν θα χαλάλιζα γι αυτόν, αλλά ουτε 18 λεπτά να πιούμε εναν εσπρέσο...
Ο Γρηγόρης ετοιμάζεται να παντρέψει τη μεγάλη του κόρη σε πέντε μήνες. Την μία και μοναδική φορά που τον συνάντησα πριν από λίγα χρόνια, προφασιστηκα πονοκέφαλο κι έστειλα την Μαριλιζα να μου φέρει ένα παυσίπονο από το αυτοκίνητό μου.
- Γιατί δεν την αφήνεις να συνεχίσει τη ζωή της; Αξίζει κάτι καλύτερο από αυτό που της δίνεις, του είπα χωρίς περιστροφές.
- Εγώ δεν την αφήνω ; Ποια; Τη Μαριλιζα που διοικεί μια ολόκληρη επιχείρηση και κλείνει επαγγελματικα deals σε όλον τον κόσμο; Μπορώ εγώ ο ταπεινός Γρηγόρης να την ελέγχω όσο αφήνεις να εννοηθεί;, με ρώτησε έκπληκτος και πριν προλάβω να αντιδρασω συμπλήρωσε :
- Την αγαπάω την φίλη σου. Η ζωή μου θα ήταν μισή χωρίς αυτή.
- Και για να συμπληρώσεις εσύ το μισό κενό που σου αφήνει η γυναίκα σου, καταδικάζεις την Μαριλιζα στο απόλυτο κενό;, ξεκίνησα την επίθεση αλλά το χέρι του που έσφιξε δυνατά το μπράτσο μου με ανάγκασε να σταματήσω. Ήταν το σινιάλο για την επιστροφή της, που έβαλε αυτομάτως τέλος στην κουβέντα μας.
Την ώρα που φευγαμε, κοίταξα καλύτερα τον Γρήγορη. Και για πρώτη φορά είδα ποιος πραγματικά ήταν. Ενας αδιάφορος εμφανισιακά άντρας, με παραπανίσια κιλά και εμφανή σημάδια φαλάκρας, με μια συμπεριφορά ελαφρώς πρωτόγονη, χωρίς τίποτα γοητευτικό εντός κι εκτός του. Όχι 18 χρόνια δεν θα χαλάλιζα γι αυτόν, αλλά ουτε 18 λεπτά να πιούμε εναν εσπρέσο...
Της το είπα, το ίδιο κιόλας βράδυ. Μου απάντησε με Στράτο Διονυσίου :
"Της γυναίκας η καρδιά είναι μια άβυσσος ρε Μαρακι... Και για κάποιες από εμάς δεν αναλογεί παράδεισος στα θέματα καρδιάς".
Ετοιμάστηκα να της κάνω κατήχηση λέγοντάς της ότι τον παράδεισο που μας αναλογεί τον φτιάχνουμε εμείς οι ίδιες, με τις επιλογές μας. Όπως και την κόλαση. Μα δεν το έκανα. Είμαι βέβαιη πως το γνώριζε ήδη πολύ καλά. Όπως όλες οι "Μαριλιζες" του κόσμου....
Μαρία Παναγοπούλου
thisimarias.blogspot.gr
"Της γυναίκας η καρδιά είναι μια άβυσσος ρε Μαρακι... Και για κάποιες από εμάς δεν αναλογεί παράδεισος στα θέματα καρδιάς".
Ετοιμάστηκα να της κάνω κατήχηση λέγοντάς της ότι τον παράδεισο που μας αναλογεί τον φτιάχνουμε εμείς οι ίδιες, με τις επιλογές μας. Όπως και την κόλαση. Μα δεν το έκανα. Είμαι βέβαιη πως το γνώριζε ήδη πολύ καλά. Όπως όλες οι "Μαριλιζες" του κόσμου....
Μαρία Παναγοπούλου
thisimarias.blogspot.gr
Comments
Post a Comment