Το δικό μου παιδί έβλεπε ΚΑΙ Survivor!

Δεν διεκδικώ το αλάθητο ως μητέρα (κάθε άλλο!). Όμως με το δεδομένο ότι ο γιος μου είναι 24 ετών, μπορώ πλέον να κρίνω τα πάντα εκ του αποτελέσματος. Κι έτσι να έχω άποψη για όλον αυτόν τον θόρυβο που έχει ξεσπάσει για το εάν πρέπει ή όχι τα παιδιά να βλέπουν Survivor.

Ο Κωνσταντίνος λοιπόν, όσο ήταν παιδί μπορούσε να βλέπει ό,τι ήθελε στην τηλεόραση, στη βάση του ωραρίου που με απόλυτη πειθαρχία έπρεπε να τηρεί τις ημέρες που είχε σχολείο. Στα χρόνια του Δημοτικού ήξερε ότι στις 20.30 θα έπεφτε στο κρεβάτι του ο κόσμος να χαλούσε, στα χρόνια του Γυμνασίου το 20.30 έγινε 21.30 και στα χρόνια του Λυκείου κυριάρχησε η ελεύθερη βούληση (με πολλή πολλή γκρίνια εκ μέρους μου "πήγαινε για ύπνο, πάλι δεν θα ξυπνάς αύριο".)

Όλες τις άλλες ώρες και μέρες, δεν του θέσαμε ποτέ κανέναν περιορισμό για το τι μπορούσε να δει στην τηλεόραση. Και Big Brother είδε και Survivor με τον Γρηγόρη Αρναούτογλου είδε και Γυάλινο Τοίχο με την Τατιάνα Στεφανίδου και Χρυσό Κουφέτο με την Αννίτα Πάνια και Ζευγάρι της Χρονιάς με τη Σία Λιαροπούλου και Από Καρδιάς με τον Ανδρέα Μικρούτσικο και αν ήταν σήμερα παιδί θα μπορούσε ελεύθερα να δει και Αποκαλυπτικά με τον Μένιο Φουρθιώτη. Παρεμπιπτόντως οι εκπομπές που ανέφερα ΔΕΝ προβάλλονταν όλες βράδυ, όπως το Survivor ας πούμε του οποίου ζητείται η μεταφορά μετά τις 23.00 "για να μην βλέπουν τα παιδιά" (ε, και για να τσιμπήσουν κανέναν νουμεράκι οι δύσμοιροι άλλοι σταθμοί στο prime time και καμιά διαφημισούλα οι πτωχοί πλην τίμιοι άλλοι καναλάρχες. Μεταξύ κατεργαρεών, ειλικρίνεια...).

Το σκεπτικό που είχαμε ο μπαμπάς του κι εγώ, ήταν ότι ο γιος μας έπρεπε να μάθει να διακρίνει το καλό από το κακό τηλεοπτικό προϊόν και να επιλέγει μόνος του εάν θα το παρακολουθήσει ή όχι. Κρίναμε πως η απαγόρευση θα λειτουργούσε μεγεθυντικά στα παιδικά του μάτια, κάνοντας μία απλή εκπομπή να φαντάζει μυστηριώδες πεδίο προς εξερεύνηση. Κι έτσι προτιμήσαμε να είναι ένας από τους δυό μας μαζί του κάθε φορά που έβλεπε κάτι που κατά τη γνώμη μας ήταν "κακό", προσπαθώντας μέσα από τον διάλογο και την έμμεση καθοδήγηση να τον βοηθήσουμε να καταλάβει την πραγματική του διάσταση.

Με τον τρόπο αυτόν, τα είδε όλα ο Κωνσταντίνος στην τηλεόραση. Και σήμερα, στα 24 του χρόνια, δεν έχει καν τηλεόραση. Αν τύχει να καθίσει μαζί μας και να παρακολουθήσει κάποιο πρόγραμμα, αντέχει περίπου μισή ώρα και μετά φοράει τα ακουστικά του ή ανοίγει τον υπολογιστή του και απομονώνεται, παρέα με κάτι που τον ενδιαφέρει και τον ευχαριστεί. Το δε Survivor, τον αφήνει παγερά αδιάφορο... Ούτε δεύτερη ματιά δεν του ρίχνει...

Όσο για όλα αυτά τα βαρύγδουπα που διαβάζω ότι μπορεί να πάθει ένα παιδί παρακολουθώντας αντίστοιχα προϊόντα, σας διαβεβαιώνω πως ουδέποτε εμφανίστηκαν στο δικό μου παιδί. Ίσως γιατί υπήρχαν αξιόλογοι δάσκαλοι, οικογένεια, φίλοι, συγγενείς που δεν επέτρεψαν ποτέ στην τηλεόραση να τους υποκαταστήσει. Αλλά αυτό, θέλει δουλειά. Οπότε, συμφωνώ! Είναι πολύ πιο βολική "η απαγόρευση". Νίπτεις τας χείρας σου, έτσι...

Μαρία Παναγοπούλου
thisismarias.blogspot.gr
follow me on facebook