Οι άνθρωποι που βράζουν στο ζουμί τους...

Δεν είναι πάντα εύκολο να τους διακρίνεις. Είναι οι άνθρωποι που βράζουν στο ζουμί τους. Εκείνοι που ζούνε βουτηγμένοι μέχρι το λαιμό στα απωθημένα και στην μιζέρια, τσαλαβουτάνε στο υγρό τέλμα που έχουν βυθίσει την ψυχή τους, αρνούνται συνειδητά να αναλάβουν δράση για να αλλάξουν. Προτιμούν να κάνεις εσύ το λάθος να σκύψεις πάνω από το "καζάνι" τους και τότε φσσστ, απελευθερώνουν τον καυτό ατμό όπως οι χύτρες ταχυτήτας, με σκοπό να σε τσουρουφλίσουν, να σε κάψουν.

Τους φταίνε όλα. Και όλοι. Αλλά δεν κάνουν τίποτα γι αυτό. Απλώς κατηγορούν υποχθόνια, θέτουν τους εαυτούς τους στο ρόλο του θύματος, ανακυκλώνουν τα ίδια και τα ίδια προβλήματα, γεμίζουν την ζωή τους με χολή. Δεν το ομολογούν ποτέ, όμως καταβάθος υπάρχει κάτι που περιμένουν: να συμβεί το ίδιο και σε σένα. Βασανίζονται όταν αυτό καθυστερεί, κοχλάζουν φθονώντας οτιδήποτε υγιές, φωτεινό, διάφανο. Κατεβάζουν τα μούτρα τους, κυκλοφορούν αμίλητοι, αγέλαστοι, θυμωμένοι, κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να σε φορτώσουν με ενοχές, τύψεις, πόνο. Να πιστέψεις πως εσύ φταις. Και να πλησιάσεις κοντά τους... Όχι φυσικά για να τους βοηθήσεις. Αλλά για να σε ρουφήξουν στην δυστυχία τους...

Αν έχετε κάποιον που βράζει στο ζουμί του, στο κοντινό σας περιβάλλον, μην αναζητάτε μάταια λύσεις για να αλλάξετε την κατάσταση. Οι άνθρωποι αυτοί είναι σαν τα κακόβραστα όσπρια: όσο και να τα μουσκέψεις, είναι η σπορά τους κακή.

Δύο δρόμοι λοιπόν ανοίγονται μπροστά σας: ή μένετε και βράζετε παρέα ή την κοπανάτε! Ο καθένας κάνει τις επιλογές του. Εσείς που θα επιλέξτε την δεύτερη είναι βέβαιο πως θα νιώσετε σαν να ξαναγεννηθήκατε! Οπότε, να μας ζήσετε!

Μαρία Παναγοπούλου
thisismarias.blogspot.gr