Την είδα μία και μοναδική φορά στη ζωή μου από κοντά. Ήταν πριν από περίπου 20 χρόνια, στη Μύκονο. Στην αρχή δεν την αναγνώρισα. Είμαστε σε ένα εστιατόριο με φίλους, όταν ξαφνικά τα κεφάλια όλων μας γύρισαν προς την είσοδο και έμειναν "παγωμένα", σαν να συμμετείχαμε σε μιούζικαλ του Δαλιανίδη.
Ο λόγος ήταν μία απερίγραπτα όμορφη μελαχροινή γυναίκα, μαυρισμένη από τον ήλιο, εντελώς άβαφτη, ντυμένη με ένα ολόλευκο καφτάνι και χρυσά φλατ πέδιλα. Η εικόνα της αρχαίας Ελληνίδας θεάς έβρισκε την απόλυτη ενσάρκωση πάνω της. Δεν ήταν νέα, κάπου γύρω στα 50, αλλά στο πρόσωπό της δεν φαινόταν κανένα ίχνος αισθητικής επέμβασης (δεν ξέρω αν υπήρχε, όμως δεν φαινόταν!). Το μόνο που έβλεπες και σε καθήλωνε, ήταν μία σχεδόν απόκοσμη λάμψη. Ένα εσωτερικό φως που έμοιαζε να βγαίνει από μέσα της και να την ακολουθεί παντού.
"Είναι η Κορίνα Τσοπέη" διαπίστωσε ο άντρας μου, την στιγμή που εκείνη καθόταν στο διπλανό τραπέζι με την παρέα της. Η μοναδική Ελληνίδα που κατέκτησε τον τίτλο "Μις Υφήλιος" το 1964, έμεινε περίπου μιάμιση ώρα στο εστιατόριο. Ήταν πολλοί εκείνοι που την αναγνώρισαν και έσπευσαν να της σφίξουν το χέρι, να την καλωσορίσουν στην πατρίδα ή να φωτογραφηθούν μαζί της. Έδειχνε να μην αντιλαμβάνεται γιατί η παρουσία της προκαλούσε τόση εντύπωση. Όμως με ένα πλατύ, αφοπλιστικό χαμόγελο, απαντούσε σε όλους, χωρίς να δυσανασχετεί που δεν την άφηναν να απολαύσει το φαγητό της.
Την ίδια εποχή, τέλη της δεκαετία του ΄90, στα σοκάκια της Μυκόνου περιφέρονταν διάφορα τηλεοπτικά "τίποτα" με στρατιές αυλικών γύρω τους για να τους/τις προστατεύσουν από τα πλήθη (τα ποιά;) και ύφος "είμαι μεγάλη star αγάπη μου"...
Ο λόγος ήταν μία απερίγραπτα όμορφη μελαχροινή γυναίκα, μαυρισμένη από τον ήλιο, εντελώς άβαφτη, ντυμένη με ένα ολόλευκο καφτάνι και χρυσά φλατ πέδιλα. Η εικόνα της αρχαίας Ελληνίδας θεάς έβρισκε την απόλυτη ενσάρκωση πάνω της. Δεν ήταν νέα, κάπου γύρω στα 50, αλλά στο πρόσωπό της δεν φαινόταν κανένα ίχνος αισθητικής επέμβασης (δεν ξέρω αν υπήρχε, όμως δεν φαινόταν!). Το μόνο που έβλεπες και σε καθήλωνε, ήταν μία σχεδόν απόκοσμη λάμψη. Ένα εσωτερικό φως που έμοιαζε να βγαίνει από μέσα της και να την ακολουθεί παντού.
"Είναι η Κορίνα Τσοπέη" διαπίστωσε ο άντρας μου, την στιγμή που εκείνη καθόταν στο διπλανό τραπέζι με την παρέα της. Η μοναδική Ελληνίδα που κατέκτησε τον τίτλο "Μις Υφήλιος" το 1964, έμεινε περίπου μιάμιση ώρα στο εστιατόριο. Ήταν πολλοί εκείνοι που την αναγνώρισαν και έσπευσαν να της σφίξουν το χέρι, να την καλωσορίσουν στην πατρίδα ή να φωτογραφηθούν μαζί της. Έδειχνε να μην αντιλαμβάνεται γιατί η παρουσία της προκαλούσε τόση εντύπωση. Όμως με ένα πλατύ, αφοπλιστικό χαμόγελο, απαντούσε σε όλους, χωρίς να δυσανασχετεί που δεν την άφηναν να απολαύσει το φαγητό της.
Την ίδια εποχή, τέλη της δεκαετία του ΄90, στα σοκάκια της Μυκόνου περιφέρονταν διάφορα τηλεοπτικά "τίποτα" με στρατιές αυλικών γύρω τους για να τους/τις προστατεύσουν από τα πλήθη (τα ποιά;) και ύφος "είμαι μεγάλη star αγάπη μου"...
Ήθελα πολύ να της ζητήσω κι εγώ να βγάλουμε μαζί μία φωτογραφία, μα δεν το τόλμησα. Είκοσι χρόνια μετά, σκέφτομαι πως ίσως να είναι καλύτερα έτσι. Γιατί ακόμη και ο πιο προηγμένος φωτογραφικός φακός δεν θα μπορούσε να αιχμαλωτίσει την λάμψη της και θα περιοριζόταν απλώς στην μοναδική ομορφιά της.
Το εξώφυλλο με το οποίο συνοδεύω το κείμενό μου προέρχεται από την προσωπική συλλογή μου με παλιά περιοδικά και εφημερίδες. Περιοδικόν "Πρώτο", τεύχος 404, τιμή "δραχμαί 4", απεικονίζει την Μανιάτισσα καλλονή αμέσως μετά την κατάκτηση του τίτλου της "Σταρ Ελλάς" λίγο πριν στεφθεί "Ωραιότερη γυναίκα του κόσμου".
Πιστέψτε με, η 50άρα Κορίνα Τσοπέη που είδε εγώ τότε στη Μύκονο, δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από αυτήν της φωτογραφίας. Ίσως γιατί την έλουζε η γοητεία της αυθεντικής ομορφιάς που όταν συναντάει την ωριμότητα, γίνεται πανίσχυρη!
Μαρία Παναγοπούλου
thisismarias.blogspot.gr
follow me on facebook
Μαρία Παναγοπούλου
thisismarias.blogspot.gr
follow me on facebook
Comments
Post a Comment