Ο άντρας μου δεν μου έκανε πρόταση γάμου. Όχι απλώς δεν μου έκανε την κλασσική πρόταση (με μονόπετρα, λουλούδια, κεριά και τα συναφή) αλλά δεν μου έκανε καμία πρόταση! Δεν μιλήσαμε ποτέ για οικογένεια, γάμο, κουφέτα, στέφανα...
Επιστρέφαμε από ένα ταξίδι με το αεροπλάνο και κάπου στη μέση της διαδρομής πήρε ένα χαρτί, έγραψε πάνω κάποια πράγματα (με τον χειρότερο γραφικό χαρακτήρα του κόσμου) και μετά μου το έδωσε λέγοντας:
"Κάποια στιγμή δες αυτά και πες μου αν προλαβαίνουμε να τα κάνουμε μέχρι το τελευταίο Σάββατο του Σεπτεμβρίου".
Πήρα το χαρτί, που έμοιαζε περισσότερο με ακαταλαβίστικη συνταγή γιατρού, και με πολύ κόπο κατάφερα να διαβάσω σε αυτό μια λίστα σαν την παρακάτω:
"1. Βρίσκουμε σπίτι
2. Παίρνουμε έπιπλα
3. Κλείνουμε εκκλησία
4. Βρίσκεις νυφικό
5. Βρίσκουμε νυχτερινό κέντρο για το γλέντι
6. Αγοράζουμε προσκλητήρια- μπομπονιέρες
7. Παντρευόμαστε 26 Σεπτεμβρίου".
"1. Βρίσκουμε σπίτι
2. Παίρνουμε έπιπλα
3. Κλείνουμε εκκλησία
4. Βρίσκεις νυφικό
5. Βρίσκουμε νυχτερινό κέντρο για το γλέντι
6. Αγοράζουμε προσκλητήρια- μπομπονιέρες
7. Παντρευόμαστε 26 Σεπτεμβρίου".
Αιφνιδιάστηκα ομολογώ, όχι μόνο γιατί γνωριζόμαστε ελάχιστα, ούτε γιατί ο τρόπος ήταν ασυνήθιστος, αλλά κυρίως γιατί εκείνη την ημέρα το ημερολόγιο έγραφε 1 Απριλίου 1992.
Θα μου πείτε "υπάρχει άντρας που θα έκανε μια τόσο χοντροκομμένη Πρωταπριλιάτικη πλάκα";
Δεν ξαναμιλήσαμε για γάμους και πανηγύρια, τις επόμενες ημέρες. Περίπου μία εβδομάδα αργότερα με ρώτησε "πρέπει να το πούμε και στους κουμπάρους ε;", οπότε βεβαιώθηκα ότι δεν ήταν ένα χοντροκομμένο Πρωταπριλιάτικο αστείο αλλά μια περίεργη πρόταση γάμου.
Δεν σας την προτείνω. Ούτε σαν πλάκα (απαράδεκτη!) ούτε σαν πρόταση γάμου. 365 μέρες έχει ο χρόνος. Πρωταπριλιάτικα πρέπει να της ζητήσετε να σας παντρευτεί;
Θα μου πείτε "υπάρχει άντρας που θα έκανε μια τόσο χοντροκομμένη Πρωταπριλιάτικη πλάκα";
"Κι αν υπάρχει κι εγώ πήγα κι έπεσα πάνω του;" θα σας απαντήσω.
Οι επιλογές που είχα ήταν τρεις:
1. να γελάσω
2. να ευχηθώ καλή Πρωταπριλιά
3. να απαντήσω κάτι γενικό και αόριστο μέχρι να ξημερώσει η επόμενη μέρα.
Τα έκανα και τα τρία! Με αυτήν ακριβώς τη σειρά. Γέλασα. Είπα "καλή Πρωταπριλιά να 'χουμε". Και μετά συμπλήρωσα "ό.τι θέλει ο άνθρωπος το προλαβαίνει". Ο άντρας μου τα βρήκε και τα τρία πολύ φυσιολογικά και συνέχισε να διαβάζει το βιβλίο του μέχρι που προσγειωθήκαμε στο Ελληνικό.
Οι επιλογές που είχα ήταν τρεις:
1. να γελάσω
2. να ευχηθώ καλή Πρωταπριλιά
3. να απαντήσω κάτι γενικό και αόριστο μέχρι να ξημερώσει η επόμενη μέρα.
Τα έκανα και τα τρία! Με αυτήν ακριβώς τη σειρά. Γέλασα. Είπα "καλή Πρωταπριλιά να 'χουμε". Και μετά συμπλήρωσα "ό.τι θέλει ο άνθρωπος το προλαβαίνει". Ο άντρας μου τα βρήκε και τα τρία πολύ φυσιολογικά και συνέχισε να διαβάζει το βιβλίο του μέχρι που προσγειωθήκαμε στο Ελληνικό.
Δεν ξαναμιλήσαμε για γάμους και πανηγύρια, τις επόμενες ημέρες. Περίπου μία εβδομάδα αργότερα με ρώτησε "πρέπει να το πούμε και στους κουμπάρους ε;", οπότε βεβαιώθηκα ότι δεν ήταν ένα χοντροκομμένο Πρωταπριλιάτικο αστείο αλλά μια περίεργη πρόταση γάμου.
Δεν σας την προτείνω. Ούτε σαν πλάκα (απαράδεκτη!) ούτε σαν πρόταση γάμου. 365 μέρες έχει ο χρόνος. Πρωταπριλιάτικα πρέπει να της ζητήσετε να σας παντρευτεί;
Εγώ δεν του το συγχώρεσα ποτέ. Γι αυτό και τον παντρεύτηκα! Από την στιγμή δε που κυκλοφόρησε (πολλά χρόνια αργότερα) το τραγούδι "πεθαίνω για σένα κι ας είσαι απάτη, δε πα να είσαι ψέμα, εγώ σε λέω αγάπη" του το αφιέρωσα δικαιωματικά.
Καλό μήνα! Και όχι, αυτό που σας περιέγραψα δεν είναι Πρωταπριλιάτικο. Είναι η ιστορία της ζωής μου! Όσο για την ιδανική πρόταση γάμου; Την φαντάζομαι κάπως όπως αυτή που βλέπετε στη φωτογραφία με την οποία ξεκίνησα το κείμενό μου...
Μαρία Παναγοπούλου
thisismarias.blogspot.gr
follow me on facebook
Μαρία Παναγοπούλου
thisismarias.blogspot.gr
follow me on facebook
Comments
Post a Comment