Χρόνια πολλά Μνημόνιο 1 (με ένα τραγούδι που δεν το ακούσαμε εγκαίρως!)


23 Απριλίου 2010, πριν από επτά χρόνια σαν σήμερα, ο Γιώργος Παπανδρέου στεκόταν αγέρωχος στην άκρη του λιμανιού του Καστελόριζου και ενημέρωνε τον Ελληνικό λαό ότι είχε βρει την λύση για την σωτηρία του: μνημόνια και άγιος ο Θεός!

Όσες φορές κι αν έχω παρακολουθήσει το σχετικό βίντεο διάρκειας 6 λεπτών (όχι, δεν είναι βίτσιο, εκτόνωση είναι καθώς το συνοδεύω από πλήθος επιφωνημάτων και "γαλλικών" ευχών), αδυνατώ να συλλάβω το concept της επιλογής του Καστελόριζου!

Θα μου πεις "πουλάκι μου εδώ μας έχωσε μέχρι τa αυτιά στο μνημόνιο, εσένα σε χάλασε το concept;". Ναι! Γιατί τώρα πια έχω την αίσθηση ότι ο στόχος ήταν να φυλακιστεί η ματιά μας από την μαγεία του ακριτικού νησιού ώστε να μην ακούσουμε την "υπόγεια" μουσική επένδυση του εν λόγω βίντεο. 

Αιφνιδιασμένοι από τα όσα μας έλεγε ο πρωθυπουργός και με το βλέμμα μας να ταξιδεύει στην πλανεύτρα ομορφιά του γραφικού λιμανιού, δεν μπήκαμε τότε στον κόπο να ανεβάσουμε λίγο τον ήχο της λογικής και της φαντασίας μας και να ακούσουμε το τραγουδάκι που συνόδευε την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης για την Ελλάδα:

"Ο Γιώργος είναι πονηρός κι αυτά που λέει μην τα τρως..."**

Και κάπως έτσι τα φάγαμε. Και αυτά και όλα όσα τα ακολούθησαν.

 Καλή χώνεψη! Και κυρίως καλή λευτεριά! Τα πρώτα 10 χρόνια είναι δύσκολα!


** από το τραγούδι "Κυρά Γιώργαινα" του μοναδικού Γιάννη Καλατζή, σε στίχους Πυθαγόρα και μουσική Γιώργου Κατσαρού.

 Μαρία Παναγοπούλου

Comments

Post a Comment