Η τέχνη του να φορτώνεις τα προβλήματά σου στους άλλους...

Αγαπητό σύμπαν,

πριν από λίγο καιρό μια αγαπημένη φίλη υποβλήθηκε σε μία χειρουργική επέμβαση. Το έμαθα αρκετές μέρες αργότερα, όταν πια είχαν βγει τα αποτελέσματα της βιοψίας και ήταν αρνητικά.

-Δεν σου είπα τίποτα, για να μην σε φορτώσω και με τα δικά μου. Ποιός ο λόγος να ανησυχούμε όλοι μαζί, για κάτι που τελικά αποδείχθηκε άνευ σημασίας;, μου δικαιολόγησε την καθυστερημένη ενημέρωση.

Δεν συμφώνησα μαζί της. Αφού χάρηκα που όλα πήγαν καλά, μετά θύμωσα. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι με τους οποίους θέλω να μοιράζομαι και το εύκολο και το δύσκολο. Θέλω να κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να τους βοηθήσω κι αν δεν μπορώ, τότε να γίνομαι έστω απλός ακροατής για να βγάλουν από μέσα τους ό,τι τους βασανίζει.

Δεν συμφώνησα με τη φίλη μου, όμως την κατάλαβα. Απολύτως. Γιατί έτσι ακριβώς κάνω κι εγώ με τους ανθρώπους που αγαπάω. Προσπαθώ όσο γίνεται να τους προφυλάξω από αγωνίες, άγχη, προβλήματα, αγωνιζόμενη να τα αντιμετωπίσω ή και να τα λύσω μόνη μου. Και μόνο αφού εξαντλήσω όλα τα περιθώρια, σημαίνω συναγερμό.

Σε αυτή την ζωή... Γιατί στην επόμενη είμαι αποφασισμένη να το αλλάξω ρι-ζι-κά όλο αυτό.

Κάνοντας την αυτοκριτική μου, έχω εντοπίσει αρκετά πράγματα που θα τα άλλαζα αν γυρνούσα πίσω το χρόνο. Και αφού αυτό δεν μπορεί να συμβεί, εύχομαι τουλάχιστον να τα αλλάξω σε κάποια επόμενη ζωή... (εάν υποθέσουμε ότι θα υπάρξει).

Σου έχω μιλήσει ήδη, αγαπητό σύμπαν, για την επιθυμία μου να ξανάρθω στη γη σαν χαζή. Επιπέδου φύκου. Σήμερα, ήρθε η ώρα να μοιραστώ μαζί σου και τη δεύτερη επιθυμία μου.

Την επόμενη φορά που θα ρθω για να ζήσω, λοιπόν, θέλω να κατέχω την τέχνη του να φορτώνω τα προβλήματά μου σε άλλους.

Όπως κάνουν τόσοι άνθρωποι γύρω μας. Όχι κατ΄ανάγκη φίλοι ή συγγενείς. Αλλά ακόμη και περαστικοί. Τυχάρπαστοι. 

Που δεν ζητάνε απλώς τη βοήθεια σου όταν τύχει να την χρειαστούν. Αλλά την απαιτούν. Αδιάκοπα. Σε κάθε μεγάλη ή μικρή ευκαιρία. Αδιαφορώντας για το αν σου γεμίζουν τη ζωή με τοξίνες και αρνητική ενέργεια, αδιαφορώντας για το αν έχεις ήδη μεγάλο φορτίο δικών σου προβλημάτων στις πλάτες σου, αδιαφορώντας για το αν τελικά μπορείς να τους βοηθήσεις.

Αυτά είναι δικά σου προβλήματα. Λύστα μόνος σου. Και μαζί, λύσε και όλα τα δικά τους.

Γιατί αυτοί γεννήθηκαν "εύθραυστοι", "αδύναμοι", "ευαίσθητοι", "ευάλωτοι" σαν σπουργιτάκια στον χιονιά...

Σε αντίθεση με εμάς τους "δυνατούς", "αναίσθητους", "σκληρόπετσους", τα bulldog που δεν έχουμε ανάγκη...

Αν με ακούς σύμπαν, γέννησέ με κι εμένα "σπουργιτάκι" στον επόμενο γύρο. Για να έχει πάντα ο μήνας μου 9.... Και να κάνω αυτό που με τόση σοφία περιέγραψε ο μέγας Ζαχαρίας Παπαντωνίου:

Σε μια ρόγα από σταφύλι,
έπεσαν οχτώ σπουργίτες
και τρωγόπιναν οι φίλοι...
Τσίρι-τίρι, τσίριτρο,
τσιριτρί, τσιριτρό.

Με εκτίμηση

Μαρία Παναγοπούλου
thisismarias.blogspot
Follow me on facebook