Η φωτογραφία τραβήχτηκε στον Πειραιά, την πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα, τα Χριστούγεννα του 1976 κι έχει πρωταγωνιστές τρεις ανθρώπους κι ένα ημιτελές- κτίριο στο βάθος.
Ο αδελφός μου, στα αριστερά, κλείνει τα 45 φέτος. Εγώ, στα δεξιά, έχω πλέον γιο 24 ετών. Και ο συμπαθής κύριος που είναι ντυμένος Άγιος Βασίλης θα έχει σίγουρα ενήλικα εγγόνια, ενδεχομένως και δισέγγονα. Το μόνο που μένει ίδιο και απαράλλακτο σε πείσμα του χρόνου που κυλάει και της ζωής που εξελίσσεται, είναι το κτίριο.
Ημιτελές, κουφάρι, φάντασμα, 41 χρόνια μετά από την λήψη της φωτογραφίας. Ένα γιαπί που βλέπει τους Πειραιώτες να μεγαλώνουν, τις γενιές να διαδέχονται η μία την άλλη κι εκείνο, στέκει πάντα εκεί... Στο κέντρο της πόλης, στην Πλατεία Κοραή, δίπλα από το ιστορικό Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
Ο αδελφός μου, στα αριστερά, κλείνει τα 45 φέτος. Εγώ, στα δεξιά, έχω πλέον γιο 24 ετών. Και ο συμπαθής κύριος που είναι ντυμένος Άγιος Βασίλης θα έχει σίγουρα ενήλικα εγγόνια, ενδεχομένως και δισέγγονα. Το μόνο που μένει ίδιο και απαράλλακτο σε πείσμα του χρόνου που κυλάει και της ζωής που εξελίσσεται, είναι το κτίριο.
Ημιτελές, κουφάρι, φάντασμα, 41 χρόνια μετά από την λήψη της φωτογραφίας. Ένα γιαπί που βλέπει τους Πειραιώτες να μεγαλώνουν, τις γενιές να διαδέχονται η μία την άλλη κι εκείνο, στέκει πάντα εκεί... Στο κέντρο της πόλης, στην Πλατεία Κοραή, δίπλα από το ιστορικό Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
Πρόκειται για ένα κτίσμα που η ανέγερσή του ξεκίνησε στα χρόνια της Χούντας, όταν γκρεμίστηκε το ιστορικό κτίριο της Ραλλείου Σχολής Θηλέων που υπήρχε από το 1857 στο σημείο αυτό. Ο Δήμαρχος Αριστείδης Σκυλίτσης, που βρέθηκε στο τιμόνι του Πειραιά επί επταετίας, είχε λάβει την απόφαση να χτίσει στο οικόπεδο της Πλατείας Κοραή, το νέο δημαρχιακό μέγαρο.
Η μεταπολίτευση βρήκε το γιαπί στην εικόνα που βλέπετε στη φωτογραφία και σε συνδυασμό με έναν δικαστικό αγώνα που θυμίζει Λερναία Ύδρα, οι εργασίες "πάγωσαν" για τέσσερις δεκαετίες!
Στη σκιά του, φωτογραφήθηκα με τον Άγιο Βασίλη όταν ήμουν παιδάκι. Παρέλασα ως μαθήτρια με το 1ο Γυμνάσιο και Λύκειο Πειραιά. Ξαγρύπνησα τρομαγμένη στους σεισμούς του '81. Πανηγύρισα την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ το '87. Βγήκα καρδιοχτυπώντας τα πρώτα ραντεβού μου. Είδα σκασμένη από ζήλεια (βαζέλα γαρ...) τους συμπολίτες μου να υποδέχονται τον Λάγιος Ντέταρι το ΄88. Έφαγα (το απόλυτο) χειροποίητο παγωτό καϊμάκι με γλυκό βύσσινο στη "Στάνη". Πήγα σινεμά στο "Αττικόν". Συνάντησα τον άντρα της ζωής μου. Πήγα βόλτα τον γιο μας μωρό στο καρότσι του. Είδα 10 δημάρχους να ανεβοκατεβαίνουν (άλλοι εξαιρετικοί, άλλοι τραγωδίες...). Συνάντησα τους παλιούς συμμαθητές και φίλους στο reunion των σχεδόν 30 ετών από το τέλος του σχολείου...
Και κάθε φορά που σηκώνω το βλέμμα μου στο γιαπί και ταξιδεύω στους ορόφους του (ακόμη και σήμερα που το έχουν σκεπάσει με πινακίδες) σκέφτομαι ότι το παρατημένο κουφάρι της Πλατείας Κοραή είναι ένα σύμβολο της Μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Που κουβαλάει, μεταφορικά και κυριολεκτικά, δεκάδες άλλα κουφάρια στην ντουλάπα της... "Οικοδομήματα" που ξεκίνησαν με τις καλύτερες προοπτικές να εξελιχθούν σε "μέγαρα", μα στην πορεία παρέμειναν γιαπιά...
Πριν από λίγες ημέρες, έγινε γνωστό ότι στο κτίριο-φάντασμα θα μεταφερθούν τα Δικαστήρια Πειραιά. Όχι αύριο, μεθαύριο, αλλά το 2021! Ας μην το δέσουμε και κόμπο... Είναι φανερό, ότι για το εν λόγω ακίνητο, ο χρόνος είναι πολύ σχετική υπόθεση...
Μαρία Παναγοπούλου
thisismarias.blogspot.gr
Follow me on facebook
Η μεταπολίτευση βρήκε το γιαπί στην εικόνα που βλέπετε στη φωτογραφία και σε συνδυασμό με έναν δικαστικό αγώνα που θυμίζει Λερναία Ύδρα, οι εργασίες "πάγωσαν" για τέσσερις δεκαετίες!
Στη σκιά του, φωτογραφήθηκα με τον Άγιο Βασίλη όταν ήμουν παιδάκι. Παρέλασα ως μαθήτρια με το 1ο Γυμνάσιο και Λύκειο Πειραιά. Ξαγρύπνησα τρομαγμένη στους σεισμούς του '81. Πανηγύρισα την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ το '87. Βγήκα καρδιοχτυπώντας τα πρώτα ραντεβού μου. Είδα σκασμένη από ζήλεια (βαζέλα γαρ...) τους συμπολίτες μου να υποδέχονται τον Λάγιος Ντέταρι το ΄88. Έφαγα (το απόλυτο) χειροποίητο παγωτό καϊμάκι με γλυκό βύσσινο στη "Στάνη". Πήγα σινεμά στο "Αττικόν". Συνάντησα τον άντρα της ζωής μου. Πήγα βόλτα τον γιο μας μωρό στο καρότσι του. Είδα 10 δημάρχους να ανεβοκατεβαίνουν (άλλοι εξαιρετικοί, άλλοι τραγωδίες...). Συνάντησα τους παλιούς συμμαθητές και φίλους στο reunion των σχεδόν 30 ετών από το τέλος του σχολείου...
Πριν από λίγες ημέρες, έγινε γνωστό ότι στο κτίριο-φάντασμα θα μεταφερθούν τα Δικαστήρια Πειραιά. Όχι αύριο, μεθαύριο, αλλά το 2021! Ας μην το δέσουμε και κόμπο... Είναι φανερό, ότι για το εν λόγω ακίνητο, ο χρόνος είναι πολύ σχετική υπόθεση...
Μαρία Παναγοπούλου
thisismarias.blogspot.gr
Follow me on facebook
Comments
Post a Comment