Όταν μια ισχυρή γυναίκα, συμβιβάζεται με "το λίγο" στην προσωπική της ζωή...

Δεν μπορεί να μην έχετε κι εσείς στην παρέα σας, στην οικογένειά σας, στον επαγγελματικό κύκλο, μία ισχυρή γυναίκα που στην προσωπική ζωή της συμπεριφέρεται σαν να είναι μυγάκι: αδύναμο, άβουλο, έρμαιο του ανέμου και των ορέξεων της φύσης...

Μια ισχυρή γυναίκα που ενώ της αξίζει το καλύτερο, εκείνη περιορίζεται στο λίγο, στο ανεπαρκές.

Μια ισχυρή γυναίκα που διαθέτει όλα τα προσόντα για να κατακτήσει την προσωπική ευτυχία, κι όμως επιλέγει συντρόφους που όχι μόνο είναι ανίκανοι να της την προσφέρουν, αλλά συχνά την μειώνουν, την προσβάλλουν, την υποτιμούν.

Μια ισχυρή γυναίκα που κάθε φορά που την συναντάτε ή μιλάτε μαζί της αναρωτιέστε "τι πήγε στραβά;", "γιατί χαραμίζει τη ζωή της με κάποιον τόσο ασήμαντο;", "γιατί ανέχεται συμπεριφορές που ταιριάζουν σε γυναικούλες;".

Μπορεί ακόμη και να είστε εσείς οι ίδιες, αυτή η γυναίκα....

Αφορμή για το κείμενο ήταν το μήνυμα που δέχτηκα από μία αναγνώστρια του thisismarias.blogspot, η οποία αφού διάβασε τις ιστορίες της Μαριλίζας που εδώ και χρόνια είναι το τρίτο πρόσωπο και της φίλης μου που είναι κολλημένη με τον πρώην της, μου έγραψε:

"Έχεις ποτέ αναρωτηθεί γιατί όλο και περισσότερες ισχυρές γυναίκες συμβιβάζονται με σχέσεις που δεν τους αξίζουν μένοντας με άντρες που δεν εκτιμούν τους θησαυρούς που έχουν δίπλα τους; Και γιατί άλλες τόσες, καταλήγουν μόνες; Χωρίς να το επιλέξουν. Η αδελφή μου είναι μία τέτοια περίπτωση και ανήκει στην πρώτη κατηγορία. Διάλεξε έναν ασήμαντο, ανασφαλή άντρα που φλερτάρει αδιακρίτως ο,τιδήποτε θηλυκό βρεθεί στο δρόμο του ζητιανεύοντας την επιβεβαίωση, την πληγώνει, την πονάει, δίνει το δικαιώμα σε γνωστούς και φίλους να την λυπούνται και να την αποκαλούν "καημένη". Κι όμως μένει μαζί του. Και συμβιβάζεται... Αντί να πέσει με τα μούτρα στη ζωή, διεκδικώντας την ευτυχία που της αναλογεί. Ξέρω πως οι αξιόλογοι άντρες συχνά αποφεύγουν τις ισχυρές προσωπικότητες και προτιμούν κάτι πιο εύπλαστο και διαχειρίσιμο. Έτσι οι επιλογές μειώνονται και πολλές ισχυρές γυναίκες αναγκάζονται είτε να περιοριστούν σε κάτι κατώτερο ή να αποδεχτούν την μοναξιά τους. Είναι όμως, μόνο ευθύνη των αντρών όλο αυτό; Προσωπικά εκτιμώ πως όχι".

Διαβάζοντάς το μήνυμά της, για ένα θέμα που με έχει προβληματίσει αμέτρητες φορές, μου ήρθε αυτομάτως στο μυαλό η απάντηση.

Πριν προχωρήσω σε αυτήν, να ξεκαθαρίσω τι εννοώ εγώ "ισχυρή γυναίκα". Για εμένα λοιπόν "ισχυρή" είναι η γυναίκα που έχει προσωπικότητα, αυτοσεβασμό, αυτοεκτίμηση, αξιοπρέπεια, δυναμισμό, ικανότητες, μυαλό, άποψη για τα πράγματα. Είναι αυτή που μπορεί να υπάρξει ως αυτόφωτο και αυτάρκες ον, αυτή που κρατάει τα νήματα της ζωής της στα χέρια της και δεν επιτρέπει σε κανέναν να τα κινήσει, εκτός αν επιλέξει να του τα δώσει η ίδια...

Αυτή είναι η δική μου ερμηνεία για την "ισχυρή γυναίκα"... Υπάρχει ωστόσο μία άλλη ερμηνεία, η πληρέστερη που άκουσα ποτέ, που είναι ίσως και η απάντηση στον προβληματισμό της αναγνώστριας. 

Ανήκει στον αείμνηστο Νεοκλή Σαρρή, που είχα την τύχη να είναι καθηγητής μου στο Πάντειο, στο Τμήμα Κοινωνιολογίας. Αν και το μάθημά του ήταν εντελώς διαφορετικό, με αφορμή την Ψυχοκοινωνιολογία που δίδασκε στην Ελβετία, μας άνοιξε μια μέρα στο αμφιθέατρο κουβέντα για τα δύο φύλα.

Κάποιος φοιτητής χρησιμοποιήσε τον όρο "ισχυρή γυναίκα". Ο Σαρρής τον διέκοψε και ζήτησε από τον ίδιο αλλά και όποιον το επιθυμούσε μέσα στην αίθουσα να δώσει τον ορισμό της "ισχυρής γυναίκας". Ακούστηκαν διάφορα, ανάμεσά τους και όσα ανέφερα παραπάνω. Ο καθηγητής, μας άκουγε κουνώντας το κεφάλι του με τρόπο που φανέρωνε ότι συμφωνούσε και δεν συμφωνούσε μαζί μας και στο τέλος σχολίασε:

"Σωστά όλα αυτά. Υπάρχει μόνο μία μικρή λεπτομέρεια που δεν την ανέφερε κανένας. Μια λεπτομέρεια-καταλύτης για να ολοκληρωθεί η χημική αντίδραση. Ισχυρή γυναίκα είναι αυτή που διαθέτει όλα όσα είπατε και τα αντιλαμβάνεται κιόλας. Γιατί αν τα διαθέτει χωρίς να τα συνειδητοποιεί τότε είναι ισχυρή στη θεωρία, είναι ισχυρή στα μάτια τα δικά σας και τα δικά μου, δεν είναι όμως στην ζωή της. Και αυτό την καθιστά τελικά μη-ισχυρή. Συχνά δε, την καθιστά ανίσχυρη...".

Ήμουν παιδί ακόμη τότε, δεν κατάλαβα απολύτως την επισήμανση του καθηγητή μου, όμως με εντυπωσίασε και αποτυπώθηκε στη μνήμη μου ανεξίτηλα. Σήμερα, σχεδόν τρεις δεκαετίες μετά, ξέρω ακριβώς πόση σοφία έκρυβε μέσα της.

Αυτή είναι και η απάντησή μου στο ερώτημα "γιατί όλο και περισσότερες αξιόλογες γυναίκες, συμβιβάζονται με το λίγο στην προσωπική τους ζωή;".

Δεν αρκεί να είναι "ισχυρή", "αξιόλογη", μια γυναίκα. Πρέπει και να το νιώθει. Γιατί μόνο τότε θα διεκδικήσει για τον εαυτό της αυτό που του αξίζει... Τίποτα λιγότερο... Και, γνώμη μου είναι πως, ποτέ δεν είναι αργά για κάτι τέτοιο... Πάνω του λοιπόν...

Μαρία Παναγοπούλου
thisismarias.blogspot.gr