Κατακρίνοντας δύο χαροκαμένους πατέρες. Εμείς. Οι θεοί.

Δεν το χωράει ο νους μου αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή το φρικιαστικό δυστύχημα που οδήγησε στον θάνατο δεκάδες ανθρώπους... Όχι, δεν κάνω λάθος. Επειδή τέσσερις μπήκαν σε φέρετρα, δεν σημαίνει πως είναι μόνο τόσοι οι νεκροί της τραγωδίας... 

Διαβάζω, ακούω, παρακολουθώ... και δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι αυτές οι απόψεις προέρχονται από ανθρώπινα όντα. Όχι όλες. Μα δυστυχώς, πολλές...

Το πιο άγριο ζώο είναι ο άνθρωπος. Έτοιμο ανά πάσα στιγμή να κατασπαράξει... Όχι από πείνα. Όχι από ένστικτο επιβίωσης. Από μίσος. Από ζήλεια. Από κακία. Από πλήξη. Από "άποψη". Από αίσθημα κατωτερότητας. Από εκδίκηση. 

Γιατί εσύ, έχεις όσα δεν έχει εκείνος.

Δεν έχει σημασία αν τα αξίζεις ή όχι. Αν τα κατέκτησες ή τα έκλεψες. Αν μάτωσες γι αυτά ή σου δόθηκαν από τύχη... Αφού δεν τα έχει εκείνος, δεν πρέπει να τα έχεις ούτε εσύ. Κι αν τα έχεις, σου αξίζει η πιο σκληρή τιμωρία. Ακόμη και να χάσεις το παιδί σου. Να το δεις να χώνεται κάτω από το χώμα. Να πονέσεις. Να κλάψεις πάνω από το μνήμα του. Να μην το δεις ποτέ να μεγαλώνει. Κωλοκαπιταλιστή! Που μου ΄θελες και Πόρσε....

Ή γιατί εσύ, πονάς με τρόπο που δεν εγκρίνει εκείνος.

Ποιός είσαι εσύ που θα θρηνήσεις μπροστά στις κάμερες, χωρίς να ρωτήσεις εκείνον αν συμφωνεί; Ποιός είσαι εσύ που επιλέγεις σε ποιο κανάλι θα μιλήσεις, σε ποια εκπομπή, σε ποια εφημερίδα αποκλείοντας τα υπόλοιπα; Μήπως "τα πήρες;". Μήπως πούλησες τον σπαραγμό σου; Μήπως σου τα 'χωσε ο πλούσιος πατέρας του νεκρού οδηγού που σκόρπισε το θάνατο; 

Σε τα μας, ρε ανθρωπάκι; Επειδή έχασες μέσα σε ένα δευτερόλεπτο όλη σου τη ζωή, επειδή είδες το σπλάχνο σου και την γυναίκα σου να γίνονται στάχτη, νομίζεις ότι θα σε λυπηθούμε; Ότι δεν θα σε κατακρίνουμε;

Εμείς; Οι άνθρωποι που νιώθουμε θεοί;

Εμείς, που αποφασίζουμε ποιος αξίζει να πεθάνει ανάλογα με την μάρκα του αυτοκινήτου του;

Εμείς, που χαιρόμαστε γιατί μια μάνα κι ένας πατέρας έχασαν το 24χρονο παλικάρι τους, με μοναδικό κριτήριο τις τραπεζικές τους καταθέσεις;

Εμείς, που κρίνουμε έναν χαροκαμένο, που έχει πέσει ο ουρανός στο κεφάλι του, γιατί διανοήθηκε να μιλήσει στην κάμερα και να δώσει συγχώρεση;

Το πιο άγριο ζώο είναι ο άνθρωπος... Συνειδητά... Έλλογα...

Μαρία Παναγοπούλου
thisismarias.blogspot.gr