Η κρυφή γοητεία της πρεσβυωπίας...

Έχω μυωπία απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Που θα πει δεν βλέπω μακρυά. Φοράω γυαλιά μόνο όταν οδηγώ, όταν βλέπω τηλεόραση κι όταν πηγαίνω στο σινεμά. Όλες τις άλλες ώρες, απλώς δεν σας βλέπω. Μια θολούρα ενα γενικό περίγραμμα, αλλά είτε είσαι ο Ρίτσαρντ Γκιρ, είτε είσαι ο κύριος που έχεις το προποτζίδικο, εγω χωρίς γυαλιά ίδιους σας βλεπω (και πιστέψτε με... καμία σχέση).

Μια μέρα λοιπόν φορώντας τα μυωπικά μου γυαλιά, μπροστά στην τηλεόραση, ανοίγω το lap top να ενημερωθώ, αλλά...τζίφος. Τα γράμματα μοιάζουν με μουντζούρες και είναι αδύνατο να διαβάσω έστω και μια λέξη. Βγάζω μηχανικά τα γυαλιά μου για να δω μήπως χάλασε η οθόνη και..., θαύμα! Τα γράμματα γίνονται πεντακάθαρα. Βάζω τα γυαλιά, άντε ξανά μανά τα ίδια. Δεν βλέπω τίποτα.

Πρώτη δουλεια την επόμενη μέρα ραντεβού στον οφθαλμίατρο. Επιλέγω εναν τον οποίο δεν έχω επισκεφτεί ποτέ πριν, αλλά έχω ακούσει ότι είναι εξαιρετικός επιστήμονας. Σοβαρός, με σφιχτή χειραψία αλλά αγέλαστος, πολύ νέος,  περίπου 30 ετών, με έναν αέρα "είμαι ο καλύτερος και το ξέρω".

" Με ενημέρωσε η βοηθός μου για τον λόγο της επίσκεψής σας" μουρμουράει χωρίς να σηκώσει τα μάτια απο τις σημειώσεις του. "Μμμμμ... Είστε 47 βλέπω εδώ..."
" 46 είμαι αλλά δεν πειράζει" λέω για να σπασω τον πάγο.
"47 είστε. Γεννηθηκατε το 1970 γράφει η καρτέλα σας..."
" Γεννήθηκα στα τέλη του '70, Οκτώβριο,  άρα θα ειμαι 47 στο τελος του 2017..."
"Λοιπον, ειστε 47. Τα ματια σας ξεραίνονται;" με αγνοεί οικτρά.
"Οχι..."
"Θα ξεραθούν"
" Συγγνωμη γιατρε μου ... Πώς το ξέρετε οτι θα ξεραθούν χωρις να με εξετάσετε; Κληρονομικό χάρισμα έχετε;"
"Οχι! Αλλα εσείς έχετε πρεσβυωπία. Και είστε στην ηλικία που αρχιζουν τα συμπτωματα της εμμηνόπαυσης. Που στις γυναίκες ξεραίνει τα παντα. Και τα μάτια τους..."

Δεν ξαναμιλήσαμε μεταξύ μας. Με εξέτασε, μου επιβεβαίωσε οτι έχω πρεσβυωπια, μου εξήγησε τι πρεπει να κάνω όταν θα φοράω τα μυωπικά γυαλιά και τι όταν δεν θα τα φοράω, μου έγραψε και κάτι σταγόνες για όταν θα αρχίσουν να ξεραίνονται τα ματια μου και σηκώθηκε να φύγει.

" Η μητέρα μου είναι 52 ετών" μου λέει ξαφνικα.
" Και η Μπελούτσι " του απαντώ εχθρικά.
" Και ξέρετε τι λέει όταν φοράει τα γυαλιά της για να βλέπει να διαβάσει;"
" Η Μπελούτσι;"
" Η μητέρα μου...Λέει οτι η πρεσβυωπια εχει μία εχει κρυφή γοητεία. Γιατί φανερώνει εμπειρία.... "
" Σοφή η μητέρα σας.... Εσείς μοιάσατε του μπαμπά ε;".
" Δεν διαφωνώ μαζί της. Αλλά και το να περπατας με πι μπορεί να φανερώνει εμπειρία" λεει με ύφος και ανοίγει την πόρτα.
"Γιατρέ..." τον προλαβαίνω. " Σας ευχαριστώ πολύ. Μου υπενθυμίσατε οτι τα πτυχία δεν σε κάνουν άνθρωπο" του λέω και αποχωρω πρώτη.

Μαρια Παναγοπούλου
thisismarias. blogspot.gr
Follow me on facebook