Η σημερινή Κυριακή, δεν είναι αφιερωμένη στον Ρίτσαρντ Γκιρ όπως οι προηγούμενες.
Αποφάσισα να την αφιερώσω στον πιο ερωτικά γοητευτικό άντρα του Ελληνικού Κινηματογράφου και Θεάτρου. Τον Αλέκο Αλεξανδράκη!
Στα δικά μου μάτια, όσες φορές κι αν παρακολουθήσω τις ταινίες του "παλιού, καλού κινηματογράφου" όπως τον αποκαλούμε, δεν τίθεται το παραμικρό ζήτημα: ο Αλεξανδράκης είναι ο απόλυτος εραστής!
Γιατί έχει όλο "το πακέτο" (για να χρησιμοποιήσω μία τηλεοπτική έκφραση της μόδας). Μπροστά και πίσω από τις κάμερες.
Γοητεία- που σου κόβει την ανάσα...
Ερωτισμό- που διαπερνάει την οθόνη και μπαίνει στο σαλόνι σου.
Βλέμμα- ..........
Φινέτσα- που σπάνια συναντάς σε έναν τόσο αρρενωπό άντρα.
Ταλέντο- που όποιος είχε την ευλογία να το δει στο θεατρικό σανίδι δεν θα το ξεχάσει ποτέ.
Έμφυτη ευγένεια- που την αντιλαμβάνεσαι από τις πρώτες λέξεις κάθε συνέντευξης που έχει δώσει.
Και σε ίσες ποσότητες καλλιέργεια, ιδεολογικές ανησυχίες, αγωνιστικότητα, επαναστατικότητα, άποψη...
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη που στα μάτια μου τον καθιστά τον πιο γοητευτικό όλων: οι γυναίκες της ζωής του.
Και δεν αναφέρομαι στις (χιλιάδες) ερωτικές περιπέτειες του, που έχουν λάβει διαστάσεις θρύλου. Μιλάω για τις γυναίκες που, σύμφωνα με τον ίδιο, τον στιγμάτισαν. Την Αλίκη Γεωργούλη, την Βερένα Γκάουερ (μητέρα των παιδιών του) και την κυρία Νόνικα Γαληνέα.
Πιστεύω πως οι σύντροφοι που επιλέγουμε για συνοδοιπόρους στη ζωή μας, αποκαλύπτουν την πραγματική διάσταση της προσωπικότητάς μας. Ανεξάρτητα από την διάρκεια του ταξιδιού...
Ο Αλέκος Αλεξανδράκης, ο μεγαλύτερος Έλληνας εραστής του κινηματογράφου και του θεάτρου, ανάμεσα στις στρατιές των γυναικών που έπεφταν σαν παραζαλισμένα κοτόπουλα στα πόδια του, επέλεξε τρεις γυναίκες με σπάνιες προσωπικότητες.
Και για εμένα, αυτό κάνει έναν ερωτικά γοητευτικό άντρα, μοναδικό!
Είχα την τύχη να προλάβω να τον δω στο θέατρο, στο έργο "Η γυναίκα με τα μαύρα" μαζί με τον Δάνη Κατρανίδη, στις αρχές της δεκαετίας του '90. Πρέπει να ήταν περίπου 65 ετών τότε. Η εξωτερική του εμφάνιση δεν θύμιζε τον γόη του κινηματογράφου και όσο ήταν πάνω στην σκηνή με καθήλωσε με την ερμηνεία του. Μετά το τέλος της παράστασης όμως, όταν επισκέφτηκα τα καμαρίνια, το βλέμμα του -Χριστέ μου ένα βλέμμα!- ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής.
Γοητευμένη... Εσαεί...
Μαρία Παναγοπούλου
thisismarias.blogspot.gr
Follow me on facebook
Αποφάσισα να την αφιερώσω στον πιο ερωτικά γοητευτικό άντρα του Ελληνικού Κινηματογράφου και Θεάτρου. Τον Αλέκο Αλεξανδράκη!
Στα δικά μου μάτια, όσες φορές κι αν παρακολουθήσω τις ταινίες του "παλιού, καλού κινηματογράφου" όπως τον αποκαλούμε, δεν τίθεται το παραμικρό ζήτημα: ο Αλεξανδράκης είναι ο απόλυτος εραστής!
Γιατί έχει όλο "το πακέτο" (για να χρησιμοποιήσω μία τηλεοπτική έκφραση της μόδας). Μπροστά και πίσω από τις κάμερες.
Γοητεία- που σου κόβει την ανάσα...
Ερωτισμό- που διαπερνάει την οθόνη και μπαίνει στο σαλόνι σου.
Βλέμμα- ..........
Φινέτσα- που σπάνια συναντάς σε έναν τόσο αρρενωπό άντρα.
Ταλέντο- που όποιος είχε την ευλογία να το δει στο θεατρικό σανίδι δεν θα το ξεχάσει ποτέ.
Έμφυτη ευγένεια- που την αντιλαμβάνεσαι από τις πρώτες λέξεις κάθε συνέντευξης που έχει δώσει.
Και σε ίσες ποσότητες καλλιέργεια, ιδεολογικές ανησυχίες, αγωνιστικότητα, επαναστατικότητα, άποψη...
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη που στα μάτια μου τον καθιστά τον πιο γοητευτικό όλων: οι γυναίκες της ζωής του.
Και δεν αναφέρομαι στις (χιλιάδες) ερωτικές περιπέτειες του, που έχουν λάβει διαστάσεις θρύλου. Μιλάω για τις γυναίκες που, σύμφωνα με τον ίδιο, τον στιγμάτισαν. Την Αλίκη Γεωργούλη, την Βερένα Γκάουερ (μητέρα των παιδιών του) και την κυρία Νόνικα Γαληνέα.
Πιστεύω πως οι σύντροφοι που επιλέγουμε για συνοδοιπόρους στη ζωή μας, αποκαλύπτουν την πραγματική διάσταση της προσωπικότητάς μας. Ανεξάρτητα από την διάρκεια του ταξιδιού...
Ο Αλέκος Αλεξανδράκης, ο μεγαλύτερος Έλληνας εραστής του κινηματογράφου και του θεάτρου, ανάμεσα στις στρατιές των γυναικών που έπεφταν σαν παραζαλισμένα κοτόπουλα στα πόδια του, επέλεξε τρεις γυναίκες με σπάνιες προσωπικότητες.
Και για εμένα, αυτό κάνει έναν ερωτικά γοητευτικό άντρα, μοναδικό!
Είχα την τύχη να προλάβω να τον δω στο θέατρο, στο έργο "Η γυναίκα με τα μαύρα" μαζί με τον Δάνη Κατρανίδη, στις αρχές της δεκαετίας του '90. Πρέπει να ήταν περίπου 65 ετών τότε. Η εξωτερική του εμφάνιση δεν θύμιζε τον γόη του κινηματογράφου και όσο ήταν πάνω στην σκηνή με καθήλωσε με την ερμηνεία του. Μετά το τέλος της παράστασης όμως, όταν επισκέφτηκα τα καμαρίνια, το βλέμμα του -Χριστέ μου ένα βλέμμα!- ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής.
Γοητευμένη... Εσαεί...
Μαρία Παναγοπούλου
thisismarias.blogspot.gr
Follow me on facebook
Comments
Post a Comment