Ο γάμος, λένε, σκοτώνει τον έρωτα. Αν και φέτος κλείνω αισίως 25 χρόνια παντρεμένη, δεν ξέρω να σας πω τι ακριβώς σημαίνει η φράση.
Ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα. Δηλαδή; Η τελετή; Το νυφικό; Το "συμβόλαιο"; Η νοοτροπία "τον έδεσα τον γάιδαρό μου"; Η μονιμότητα; Η νομιμότητα;
Ή ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα, δηλαδή η συμβίωση, η συνήθεια, η καθημερινότητα, η απομυθοποίηση; Και αν είναι αυτή η σωστή εκδοχή, τότε γιατί δεν λέμε καλύτερα "η ζωή σκοτώνει τον έρωτα" αφού όλα αυτά είναι αναπόφευκτα κομμάτια της ίδιας της ζωής;
Δεν πιστεύω στον αιώνιο έρωτα. Είναι κόντρα στη φύση του έρωτα το "για πάντα". Τον καταργεί. Τον ακυρώνει.
Είμαι όμως φανατική οπαδός των διαφορετικών μορφών του έρωτα. Που μπορεί να έχουν την εικόνα του ίδιου ανθρώπου. Του ανθρώπου σου...
Την ημέρα που τον γνώρισες ήσουν εσύ. Σήμερα, 5,10, 20, 30... χρόνια μετά, εσύ δεν είσαι εσύ. Έχεις μεγαλώσει, έχεις πονέσει, έχεις πάθει, έχεις μάθει, έχεις ωριμάσει, έχεις παραξενέψει, έχεις βελτιωθεί, έχεις χειροτερέψει.
Έχεις αλλάξει... Κι ο άνθρωπος σου το ίδιο. Εσείς οι δύο που ερωτευτήκατε κάποτε, είστε δύο άλλοι τώρα. Με ποια λογική πρέπει να μένει ίδιος ο έρωτας σας;
Μετά από 25 χρόνια συμβίωσης, όταν με ρωτάνε "ποιό είναι το μυστικό;" απαντώ "αν το ήξερα θα το κυκλοφορούσα σε βιβλίο και θα γινόμουν δισεκατομμυριούχος".
Δουλειά (σκληρή, χειρότερη κι από ανθρακωρύχου). Προσπάθεια (πιο επώδυνη και από προετοιμασία Ολυμπιονίκη). Υποχώρηση (σχεδόν στο επίπεδο του Τσίπρα με τους δανειστές μας). Συμβιβασμός (που θα τον ζήλευε κι ο Μπερλιγκουέρ). Υπομονή (του γαϊδάρου...).
Αλλά και νοιάξιμο. Επικοινωνία. Γέλιο. Παρέα. Αγάπη. Δέσιμο. Μοιρασιά. Ζεστασιά. Συνωμοσία. Κοινές μνήμες. Οικειότητα. Σεβασμός. Θαυμασμός.
Αυτά και άλλα τόσα είναι οι δικές μου ικανές και αναγκαίες συνθήκες της μακροχρόνιας συμβίωσης.
Και ο έρωτας;, θα με ρωτήσετε. Μπορεί να επιβιώσει σε μια τέτοια συμβίωση;
Εξαρτάται τι εννοείτε "ο έρωτας", θα σας απαντήσω. Για εμένα ο έρωτας στο πέρασμα του χρόνου, δεν είναι να μένεις μαζί του γιατί δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτόν. Μπορείς και το ξέρεις. Όμως δεν θέλεις. Και αυτός είναι ο λόγος που μένεις: δεν θέλεις να ζήσεις χωρίς αυτόν.
Ως τέτοιος, λοιπόν, ναι! Ο έρωτας μπορεί να είναι survivor και μέσα στο γάμο!
Και για να προλάβω την απορία "μα πώς ταιριάζει το All you need is love των Beatles με το Μια αναπνοή του Ρέμου και τα έβαλες και τα δύο στην ίδια ανάρτηση;", να σας πω ότι είναι ΚΑΙ αυτό ένα από τα "μυστικά" της μακροχρόνιας συμβίωσης...
Μαρία Παναγοπούλου
thisismarias.blogspot.gr
Follow me on facebook
Υ.Γ. Λόγω της γιορτής των ερωτευμένων διαβάστε και αυτή την πλευρά του έρωτα. Συμβαίνει... Αγίου Βαλεντίνου: τι κάνει ένας άνδρας ενώ σου αγοράζει λουλούδια!
Ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα. Δηλαδή; Η τελετή; Το νυφικό; Το "συμβόλαιο"; Η νοοτροπία "τον έδεσα τον γάιδαρό μου"; Η μονιμότητα; Η νομιμότητα;
Ή ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα, δηλαδή η συμβίωση, η συνήθεια, η καθημερινότητα, η απομυθοποίηση; Και αν είναι αυτή η σωστή εκδοχή, τότε γιατί δεν λέμε καλύτερα "η ζωή σκοτώνει τον έρωτα" αφού όλα αυτά είναι αναπόφευκτα κομμάτια της ίδιας της ζωής;
Δεν πιστεύω στον αιώνιο έρωτα. Είναι κόντρα στη φύση του έρωτα το "για πάντα". Τον καταργεί. Τον ακυρώνει.
Είμαι όμως φανατική οπαδός των διαφορετικών μορφών του έρωτα. Που μπορεί να έχουν την εικόνα του ίδιου ανθρώπου. Του ανθρώπου σου...
Την ημέρα που τον γνώρισες ήσουν εσύ. Σήμερα, 5,10, 20, 30... χρόνια μετά, εσύ δεν είσαι εσύ. Έχεις μεγαλώσει, έχεις πονέσει, έχεις πάθει, έχεις μάθει, έχεις ωριμάσει, έχεις παραξενέψει, έχεις βελτιωθεί, έχεις χειροτερέψει.
Έχεις αλλάξει... Κι ο άνθρωπος σου το ίδιο. Εσείς οι δύο που ερωτευτήκατε κάποτε, είστε δύο άλλοι τώρα. Με ποια λογική πρέπει να μένει ίδιος ο έρωτας σας;
Μετά από 25 χρόνια συμβίωσης, όταν με ρωτάνε "ποιό είναι το μυστικό;" απαντώ "αν το ήξερα θα το κυκλοφορούσα σε βιβλίο και θα γινόμουν δισεκατομμυριούχος".
Δουλειά (σκληρή, χειρότερη κι από ανθρακωρύχου). Προσπάθεια (πιο επώδυνη και από προετοιμασία Ολυμπιονίκη). Υποχώρηση (σχεδόν στο επίπεδο του Τσίπρα με τους δανειστές μας). Συμβιβασμός (που θα τον ζήλευε κι ο Μπερλιγκουέρ). Υπομονή (του γαϊδάρου...).
Αλλά και νοιάξιμο. Επικοινωνία. Γέλιο. Παρέα. Αγάπη. Δέσιμο. Μοιρασιά. Ζεστασιά. Συνωμοσία. Κοινές μνήμες. Οικειότητα. Σεβασμός. Θαυμασμός.
Αυτά και άλλα τόσα είναι οι δικές μου ικανές και αναγκαίες συνθήκες της μακροχρόνιας συμβίωσης.
Και ο έρωτας;, θα με ρωτήσετε. Μπορεί να επιβιώσει σε μια τέτοια συμβίωση;
Εξαρτάται τι εννοείτε "ο έρωτας", θα σας απαντήσω. Για εμένα ο έρωτας στο πέρασμα του χρόνου, δεν είναι να μένεις μαζί του γιατί δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτόν. Μπορείς και το ξέρεις. Όμως δεν θέλεις. Και αυτός είναι ο λόγος που μένεις: δεν θέλεις να ζήσεις χωρίς αυτόν.
Ως τέτοιος, λοιπόν, ναι! Ο έρωτας μπορεί να είναι survivor και μέσα στο γάμο!
Και για να προλάβω την απορία "μα πώς ταιριάζει το All you need is love των Beatles με το Μια αναπνοή του Ρέμου και τα έβαλες και τα δύο στην ίδια ανάρτηση;", να σας πω ότι είναι ΚΑΙ αυτό ένα από τα "μυστικά" της μακροχρόνιας συμβίωσης...
Μαρία Παναγοπούλου
thisismarias.blogspot.gr
Follow me on facebook
Υ.Γ. Λόγω της γιορτής των ερωτευμένων διαβάστε και αυτή την πλευρά του έρωτα. Συμβαίνει... Αγίου Βαλεντίνου: τι κάνει ένας άνδρας ενώ σου αγοράζει λουλούδια!
Comments
Post a Comment