Λένε πως όσο μεγαλώνουμε ο κύκλος γύρω μας στενεύει. Οι φίλοι, οι πραγματικοί φίλοι, λιγοστεύουν σιγά σιγά και μετριούνται στα δάχτυλα του ενος χεριού. Συμφωνώ μεν, αλλά...
Σαφώς έχω απογοητευτεί και έχω προδοθεί, από ανθρώπους που θεωρούσα φίλους. Όμως σε όλες, μα όλες τις περιπτώσεις, έφταιγα κι εγώ. Γιατί τους επέτρεψα να τρυπώσουν στην καρδιά μου με την ιδιότητα του φίλου, χωρίς να το αξίζουν, χωρίς να τους περάσω απο το "σουρωτήρι" που από τις τρύπες του περνάνε μόνο οι πολύτιμοι... Γιατί είχα προσδοκίες που ξεπερνούσαν κατά πολύ "το μπόι τους".... Γιατι τελικά δεν ειναι όλοι οι άνθρωποι φτιαγμένοι να γίνονται ή/και να έχουν φίλους. Μεγαλώνοντας, τα εμπέδωσα όλα αυτά, έγινα πιο προσεχτική, άρα απο αυτήν και μόνο την σκοπιά, ναι, μίκρυνε ο κύκλος των φίλων μου...
Μπορεί να ακουστεί παράξενο, αλλά πιστεύω πως δεν υπάρχει μόνο ένα είδος φίλου.
Φίλος είναι ο σύντροφός μου.
Φίλος είναι εκείνος που μοιράζομαι καθημερινά μαζί του χαρές και λύπες (είναι εξίσου σημαντική η παρουσία του και στα δύο...) και είναι πια κάτι σαν αδελφός.
Φίλος είναι ο αδελφός μου και ο συγγενής που ξεπέρασε μέσα μου τις τυπικότητες της καταναγκαστικής συνύπαρξης. (Ακούω πως για κάποιους φίλος είναι το παιδί τους κι ο γονιός τους. Για εμένα ο γιος μου είναι γιος μου και οι γονείς μου γονείς μου. Άλλοι ρόλοι...)
Φίλος είναι ο συνένοχος των παιδικών κι εφηβικών μου χρόνων, που ακόμη κι αν δεν βρισκόμαστε συχνά, παραμένουμε δεμένοι με εκείνα τα "αόρατα" δεσμά για τα οποία μιλάνε τα δίδυμα αδέλφια που τα χωρίζουν στη γέννα.
Φίλος είναι ο φίλος του φίλου μου, με τον οποίο κατάφερα να αναπτύξω μια προσωπική, αυτόνομη σχέση.
Φίλος είναι ο φίλος του συντρόφου μου, με τον οποίο μοιραζόμαστε την αγάπη για τον ίδιο άνθρωπο και τις κοινές τους μνήμες.
Φίλος είναι ο συνεργάτης που σπάσαμε τα τυπικά δεσμά της επαγγελματικής σχέσης και μιλήσαμε με τις καρδιές μας.
Η τεχνολογία έφερε στη ζωή μας και ένα νέο είδος φίλων: τους διαδικτυακούς. Μα είναι "φίλοι";, θα ρωτήσετε. "Έχω φίλους στα social media που εκτιμώ τόσο τον τρόπο σκέψης τους, την ματιά τους στη ζωή, το χιούμορ και τις αξίες τους που ειμαι βέβαιη πως αν κάναμε παρέα θα μπορούσα κάποιους από αυτούς να τους νιώσω φίλους", θα απαντήσω.
Με αφορμή την friends day διάβασα κάπου τον "δεκάλογο του καλού φίλου". Διαθέτω λίγα από τα "αντικειμενικά προσόντα του". Ανάμεσά τους όμως είναι αυτό που εγώ θεωρώ σημαντικότερο όλων: το νοιάξιμο!
Δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθεί φίλος μου που να πει πως δεν νοιάζομαι. Και αν βρεθεί τότε, ουπς!, απλώς δεν είναι φίλος μου...
Μαρία Παναγοπούλου
thisismarias.blogspot.gr
Υ.Γ. Η ζωγραφιά είναι απο το κοριτσίστικο λεύκωμά μου. Την είχε ζωγραφίσει η κολλητή μου, η Δήμητρα, για να την θυμάμαι όπως έγραφε. Ξεχνιούνται οι κολλητές των σχολικών χρόνων;
Comments
Post a Comment